Carel Lanters
Carel Lanters (Didam, 1955)
is een bekende beeldhouwer, graficus, fotograaf en tekenaar die woont en werkt in het Spijkerkwartier in Arnhem. Carel volgde zijn opleiding aan de Academie voor Kunsten in Enschede (AKI, 1976-1981). Zijn mentoren waren onder andere de Arnhemse kunstenaar Ad Gerritsen en de IJslandse kunstenaar Sigurdur Gudmundsson. Van 2006 tot 2014 was hij zelf als docent sculptuur verbonden aan ArtEZ hogeschool voor de kunsten Arnhem afdeling Fine Art en hij is nog altijd een geliefde mentor van studenten en ex-studenten van Artez op projectbasis. Hij is getrouwd met de bekende kunstenares Eun Young Lee.
Door een vorm van sublimatie tracht hij op subtiele wijze de waarneming te scherpen. Hij zit niet vast aan een techniek of materiaal. Het concept is bepalend. Hij experimenteert met ideeën en technieken, waarbij de hermetische wetenschappen regelmatig als uitgangspunt dienen. Onderwerpen als alchemie fascineren hem en zijn regelmatig aanleiding om tot een vorm te komen.
Carel Lanters is een veelgevraagd maker van kunst voor de publieke ruimte en hij maakt dan ook veel monumentale werken. Hij integreert zijn werkwijze in het dagelijkse leven, door bijvoorbeeld straatmeubilair op een nieuwe wijze te rangschikken of te vervormen. Zijn projecten voor de openbare ruimte ontstaan regelmatig in samenspraak met direct betrokkenen.
De technieken die hij bij zijn werk gebruikt kunnen divers zijn en zijn afhankelijk van het te bepalen doel. Een kunstwerk bedoeld voor de openbare ruimte vraagt misschien een studie van de omgeving, bevolking, geschiedenis, etc. Vanuit het concept dat daar uit voortkomt, volgen de technieken en materialen zoals het gieten van brons en aluminium of juist constructies of keramiek.
Naast zijn opdrachtgebonden werk, ontwikkelt hij objecten, beelden,
installaties en fotografie (met als specialisatie: pinhole- en stereofotografie) dat hij regelmatig tentoonstelt.
Lanters treedt ook veel op als conceptontwikkelaar en samensteller van tentoonstellingen. Hij is een voorstander van samenwerking tussen beginnende en meer ervaren kunstenaars in projecten en presentaties.
Zijn beeldend werk wordt regelmatig afgewisseld met geluidsperformances, waarbij hij gebruik maakt van zelfontwikkelde hoorns (de zgn. toonbeelden) en de Uilleann pipes (Irish bagpipes) in samenwerking met andere performers.
Het werk van Carel Lanters is in de publieke ruimte van tal van gemeenten te bewonderen, waaronder: Bilthoven, Nijmegen, Heemstede, Zeist, Elst, Emmen en Dordrecht.
Werk van Carel Lanters is onder andere opgenomen in de collecties van het Gemeentemuseum Den Haag, CODA Apeldoorn, Museum voor Moderne Kunst Arnhem, de ABN AMRO collectie, Kunstcollectie AKZO Nobel, kunstcollectie Rijnstate en meerdere provinciale collecties.
Lanters exposeert regelmatig bij vooraanstaande galeries zoals Espace Enny, Arttra Gallery, Amsterdam en Galerie 0-68 te Velp. Internationaal was Lanters actief in Zuid-Korea, Zwitserland en Ierland.
Lanters heeft een bijzondere band met Ierland waar hij veel heeft gereisd en ook meerdere malen als artist in residence verbleef.
Over zijn werk verschenen meerdere publicaties die met name in gaan op zijn werk met maskers en geluidsperformances. In de uitgave ‘Carel Lanters’ verschenen te Arnhem, 1991 schrijft auteur Gerrit Willems dit over het werk van Lanters:
‘Alles kan voor de kunstenaar een aanleiding zijn om in zijn kunst te verwerken: de natuur, de literatuur, droombeelden, de triviale beelden uit het dagelijkse leven of verheven voorbeelden uit de kunstgeschiedenis, werkelijk alles. Maar het benoemen van de inspiratiebron van een kunstenaar brengt je niet dichter bij het geheim van zijn kunst. Dat bepaalde beelden een uitgangspunt zijn, zegt nog lang niet alles over het uiteindelijke resultaat, dat tot stand komt in een raadselachtig en bijna ontoegankelijk proces. Je kunt woorden in gedachte hebben en gedachten in woorden uitdrukken. Even mysterieus is het – vooralsnog – om beelden in gedachte
te hebben en gedachten in beelden uit te drukken. Een gedachte wordt beeld en het beeld vervolgt de gedachte, zou je kunnen zeggen (met een knipoog naar de dichter Nijhoff). Het ene beeld is aanleiding tot het andere, dat is denken in de beeldende kunst.’
